Φυσάει βοριάς σήμερα
ο ορίζοντας είναι καθαρός
όπως το βλέμμα σου
κοίτα τον κόσμο
κατάματα
μήπως και ξεβρομίσει

Σ

Soffia il vento settentrionale,oggi
l'orizzonte è chiaro
come i tuoi occhi
guarda il mondo
faccia a faccia
per pulire Il fetore dell mondo

θράκα: Το «Σκοτωμένο Νερό» της Ελένης Αναστασοπούλου ως ...

θράκα: Το «Σκοτωμένο Νερό» της Ελένης Αναστασοπούλου ως ...:             Η Schisandra chinensis ή επί το ελληνικώτερον Σχιζάνδρα η κινεζική, είναι ένα από τα φυτά υπερτροφές όχι τόσο γνωστό ...

Νίπτω τας χείρας μου

Στην Κούνεβα ,σκέπασα το πρόσωπό μου με τα χέρια

Στον Γρηγορόπουλο, κατέβασα την κουκούλα

Στο μαγγάλι, άναψα τα καλοριφέρ-είχα ακόμη λεφτά για πετρέλαιο

Στον Φύσσα, σφύριξα σε μορφή ραπ

Στις καθαρίστριες ,έσπρωξα τα σκουπίδια κάτω απ’ το χαλί

Στον άνεργο, κοίταξα τη δουλίτσα μου

Σ’ αυτόν που έπεσε απ’ τον πέμπτο, σήκωσα τα κάγκελα

Στους μετανάστες, γύρισα το κεφάλι

Στα παιδιά που έφυγαν στο εξωτερικό, κούνησα  το μαντήλι

Στον Ρωμανό, νίπτω τας χείρας μου

Όταν θα ‘ρθει η σειρά μου… όχι δεν θα ‘ρθει η σειρά μου… κι αν έρθει; τότε ποιος;

Ελεύθερη επιλογή 

Κόπασε ο αέρας στα μακριά μαλλιά
χέρι χαϊδευτικό
έδεσε τα καράβια στους κοίλους μοιχούς.
Ελάφι παρθενικό
με το αίμα στα μάτια τραβάει για το βωμό
με τη θέλησή του
για μιαν εκστρατεία, για έναν άνεμο

Ιφιγένεια, Πολυξένη, Μακαρία
΄Εστιν ούν τραγωδία;

"Η Νέκυια του Νίκου Ρωμανού" της Ελένης Αναστασοπούλου

http://www.bibliotheque.gr/article/43573

Οταν ο θυμός και η θλίψη ξεχειλίζει και δεν υπάρχουν λέξεις να τα εκφράσεις γιατί οι λέξεις έχασαν το νόημά τους απ' την αλόγιστη χρήση τότε ανατρέχεις, με δέος, σ΄εκεινους που τα έχουν πρωτοπεί και τα έχουν πει όλα...

 Ομήρου Οδυσσειάς
Μετάφραση Ν. Καζαντζάκη – Ι. Κακριδή
1938 ( Όγδοη και τελική μορφή)

- Πως φτάνεις ζωντανός στ᾿ ανήλιαγα σκοτάδια κάτω, γιε μου;
Στους ζωντανούς είναι ανημπόρετο να τ᾿ αντικρίζουν τούτα’
δε γίνεται να τα διαβεί κανένας

 

- Η ανάγκη, μάνα, με κατέβασε στον Κάτω Κόσμο τώρα
ως πήρε ο γήλιος και βασίλεψε κι ίσκιωσαν όλοι οι δρόμοι,
τα παρακάλια πια σαν τέλεψα και τα ταξίματα μου
έφτασε η ψυχή (του Αλέξανδρου), του συντρόφου μου᾿
κι όπως τον είδα, τον συμπόνεσα, τα κλάματα με πήραν,
και κράζοντας τον ανεμάρπαστα του συντυχαίνω λόγια:
« (Αλέξανδρε )στο ανήλιαγο σκοτάδι, πως κατέβηςπεζός εσύ; ”
Σαν είπα τούτα, εκείνος βόγγηξε κι αυτά μου απηλογήθη:
«Θεού βουλή κακιά με αφάνισε. (Μα) να θυμηθείς και μένα
μνημούρι ασκώσετέ μου του δύστυχου, που κι οι μελλούμενες γενιές
να μου θυμούνται. Κι ως τούτα πια τελέψεις, κάρφωσε κι ένα κουπί στο μνήμα,
αυτό που ζώντας είχα κι έλαμνα μαζί με τους συντρόφους.»

Όλα όσα γύρεψες, βαριόμοιρε, θα κάμω απ᾿ άκρη ως άκρη
Τέτοιες κουβέντες συναλλάζαμε λυπητερές οι δυο μας, (μάνα)

 

-Μα εσύ, (γιε μου,) θα γδικιωθείς διαγέρνοντας τις αδικίες τους όλες;

Τώρα στο φως μιαν ώρα αρχύτερα κοίτα ν᾿ ανέβεις, και πρόσφερε θυσίες
μεγάλες (τι) στέκει ένας θεός στο δρόμο σου᾿ τι σου ‘χει μάνητα.
(Ετσι)ο θάνατος γλυκός, γαλήνιος θα ‘ρθει να σε ‘βρει αλάργα
μες σε βαθιά καλά γεράματα. Μπροστά μου την ψυχή της μάνας θωρώ κι ουδέ βαστάει
τα μάτια στο γιο της να στυλώσει αντίκρυ του και να του κουβεντιάσει.
(Γιατί) οι μέρες διάβηκαν και κύλησαν οι μήνες
(κι ούτ’ είδε)μάντη να ‘ρχεται, ρηγάρχη, ν᾿ αντικρίσει,
που θα σου πει ποιος θα ‘ναι ο δρόμος σου, της στράτας σου το μάκρος
και στήσαμε κατάρτι κι άρμενα στο μελανό καράβι᾿
και μπήκαμε κι ατοί μας βαριά θλιμμένοι,
και τα μάτια μας πλημμύρισαν στο κλάμα

-τέκνον ἐμόν, πῶς ἦλθες ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα
ζωὸς ἐών; χαλεπὸν δὲ τάδε ζωοῖσιν ὁρᾶσθαι.
οὔ πως ἔστι περῆσαι

-μῆτερ ἐμή, χρειώ με κατήγαγεν εἰς Ἀίδαο
δύσετό τ᾿ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί.
τοὺς δ᾿ ἐπεὶ εὐχωλῇσι λιτῇσί τε, ἔθνεα νεκρῶν,
«πρώτη δὲ ψυχὴ Ἐλπήνορος ἦλθεν ἑταίρου:
τὸν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ,
καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων:
«Ἐλπῆνορ, πῶς ἦλθες ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα;
ἔφθης πεζὸς ἰὼν
«ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ᾿ οἰμώξας ἠμείβετο μύθῳ:
ἆσέ με δαίμονος αἶσα κακὴ
κέλομαι μνήσασθαι ἐμεῖο.
σῆμά τέ μοι χεῦαι πολιῆς,
ἀνδρὸς δυστήνοιο καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι.
ταῦτά τέ μοι τελέσαι πῆξαί τ᾿ ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμόν,
τῷ καὶ ζωὸς ἔρεσσον ἐὼν μετ᾿ ἐμοῖς ἑτάροισιν.’

‘ταῦτά τοι, ὦ δύστηνε, τελευτήσω τε καὶ ἔρξω.’
εἴδωλον δ᾿ ἑτέρωθεν ἑταίρου πόλλ᾿ ἀγόρευεν:

- ἀλλ᾿ ἦ τοι κείνων γε βίας ἀποτίσεαι ἐλθών
ἀλλὰ φόωσδε τάχιστα λιλαίεο
οἴκαδ᾿ ἀποστείχειν ἔρδειν θ᾿ ἱερᾶς ἑκατόμβας
ἀθανάτοισι θεοῖσι
τὸν δέ τοι ἀργαλέον θήσει θεός χωόμενος
θάνατος δέ τοι ἐξ ἁλὸς αὐτῷ ἀβληχρὸς
μάλα τοῖος ἐλεύσεται, ὅς κέ σε πέφνῃ
γήραι ὕπο λιπαρῷ ἀρημένον

μητρὸς τήνδ᾿ ὁρόω ψυχὴν
, οὐδ᾿ ἑὸν υἱὸν
ἔτλη ἐσάντα ἰδεῖν οὐδὲ προτιμυθήσασθαι.
ἀλλ᾿ ὅτε δὴ μῆνές τε καὶ ἡμέραι ἐξετελεῦντο
Μάντις ἐλεύσεται ὅς κέν τοι εἴπῃσιν ὁδὸν καὶ μέτρα κελεύθου νόστον θ’
έτρα κελεύθου ἐν δ᾿ ἱστὸν τιθέμεσθα καὶ ἱστία νηὶ μελαίνῃ,
ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ Ἀ βαίνομεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες

 

 

 

"Το μυστικό της Ερασμίας και του Εραλντ" Τυρναβος, ΜΑΧΙΜ 13/11/14

«Το μυστικό της Ερασμίας και του Έραλντ»

* ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΠΕΜΠΤΗ ΣΤΟΝ ΤΥΡΝΑΒΟ

Δευτέρα, 10 Νοεμβρίου 2014, 09:55

ΤΥΡΝΑΒΟΣ (Γραφείο «Ε»)
Του Κώστα Τσόλα
Μετά από τα διηγήματα για ενήλικες «Σκοτωμένο Νερό» εκδόσεις Γαβριηλίδη, «Ανθολογία Σύντομου Διηγήματος» εκδόσεις Γραφομηχανή, «Οδός Δημιουργικής γραφής» εκδόσεις Οσελότος, ήρθε η σειρά του παραμυθιού για την Ελένη Αναστασοπούλου.
 Η πολυετής εμπειρία της στη σχολική τάξη, η θέση της ως Σχολικής Συμβούλου υπεύθυνης για την επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση των εκπαιδευτικών της Προσχολικής Αγωγής αλλά κυρίως η αγάπη και η γνώση του κόσμου του παιδιού, την οδήγησαν να γράψει, με περισσό αίσθημα ευθύνης, όπως αρμόζει στις παιδικές ψυχές, το παραμύθι της με τίτλο :
«Το μυστικό της Ερασμίας και του Έραλντ» εκδόσεις Διάπλους.
Ένα παραμύθι :
-τα χνάρια των λαϊκών παραμυθιών που «αρχίζουν από εκεί που πραγματικά βρίσκεται το ψυχολογικό και συναισθηματικό ε ί ν α ι του παιδιού» σύμφωνα με τον παιδαγωγό και ψυχαναλυτή, B. Betellhaim.
- για την εσωτερική θέληση που μας δίνει τη δύναμη να μεταμορφωθούμε. Να ξεπεράσουμε εμπόδια, δυσκολίες και περιορισμούς μέχρι να φτάσουμε στο στόχο μας.
-που κάνει τα παιδιά να πιστεύουν στον εαυτό τους,να θέτουν στόχους, να σκέφτονται κριτικά και ν΄ αντιδρούν στην αδικία.
-που δίνει την αφορμή σε μεγάλους και μικρούς για συζήτηση, προβληματισμό και προπάντων σκέψη και δράση.
Η Ερασμία κι ο Εραλντ, δυο παιδιά "διαφορετικά" με κοινά χαρακτηριστικά την τόλμη,τη θέληση και την αγάπη, κατακτούν τα θέλω τους, ξεπερνώντας τις δυσκολίες. Το αποτέλεσμα τους ανταμείβει.
Για όλα αυτά θα μιλήσουν η κ. Μένη Τσίγκρα, Σχολική Σύμβουλος Προσχολικής Αγωγής με θέμα «Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές  είναι γιατί τ' ακούς γλυκύτερα».
 Ο κ. Σωτήρης Μπλάνας, Διευθυντής του 3ου Δημοτικού Σχολείου Αμπελώνα «Το παραμύθι πάει στο σχολείο».
 Η συγγραφέας κ. Ελένη Αναστασοπούλου : «Το μυστικό είναι σαν το περιστέρι. Οταν φεύγει, ανοίγει τα φτερά».
Οι τρεις ομιλητές θ' αποκαλύψουν «το μυστικό», θ' απαντήσουν σε όλες τις ερωτήσεις και θα δημιουργήσουν μια ευκαιρία για τους ενήλικες να επαναξιολογήσουν τη σχέση τους με τα παραμύθια.
Η παρουσίαση θα γίνει την Πέμπτη, 13 Νοεμβρίου, στις 6.30 το απόγευμα στο Δημοτικό θέατρο Μαξίμ του Τυρνάβου.
Την εκδήλωση συνδιοργανώνουν η Δημοτική Βιβλιοθήκη Τυρνάβου και οι Εκδόσεις Διάπλους.
 http://www.eleftheria.gr/index.asp?cat=25&aid=83572#.VGdxo2eKfzo

Το μυστικό της Ερασμίας και του Έραλντ»

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Τυρνάβου και οι εκδόσεις Βιβλιοδιάπλους πραγματοποιούν την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου στις 6:30 μ.μ. στο Θέατρο Μαξίμ την παρουσίαση του παραμυθιού της Ελένης Αναστασοπούλου

«Το μυστικό της Ερασμίας
και του Έραλντ»

Θα μιλήσουν η Μένη Τσίγκρα, σχολική σύμβουλος προσχολικής αγωγής με θέμα “Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί το ακούς γλυκύτερα” και ο Σωτήρης Μπλάνας, διευθυντής του 3ου Δημοτικού Σχολείου Αμπελώνα με θέμα “Το παραμύθι πάει σχολείο”.

Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο της Ελένης Αναστασοπούλου η οποία επανέρχεται στο χώρο του βιβλίου μ' ένα παραμύθι για παιδιά και για όλους όσοι κρατούν ζωντανή την παιδικότητά τους.

Είναι ένα παραμύθι για την εσωτερική θέληση που μας δίνει τη δύναμη να μεταμορφωθούμε, να ξεπεράσουμε δυσκολίες και περιορισμούς για να πετύχουμε το στόχο μας. Ένα παραμύθι που κάνει τα παιδιά να πιστεύουν στον εαυτό τους,να θέτουν στόχους, να σκέφτονται κριτικά και ν' αντιδρούν στην αδικία. Ένα παραμύθι που δίνει την αφορμή σε μικρούς και μεγάλους για συζήτηση, προβληματισμό και δράση.

Η Ερασμία κι ο Έραλντ, είναι δυο παιδιά «διαφορετικά» με κοινά χαρακτηριστικά την τόλμη,τη θέληση και την αγάπη, κυνηγούν το όνειρό τους ξεπερνώντας τις δυσκολίες. Το αποτέλεσμα τους ανταμείβει.

Εικονογράφος : Μιμηλάκη Θέντα

Αρκετές φορές ανάμεσα στους ανθρώπους και συχνά αυθαίρετα, μπαίνουν εμπόδια, περιορισμοί και όρια. Όμως, οι δύο φίλοι, ο Έραλντ και η Ερασμία, με τη βοήθεια της φύσης, βρήκαν το μυστικό τρόπο, να τα νικήσουν… Ήμουνα κι εγώ εκεί και με κέρασαν φακή μου είπανε το μυστικό, άκου τώρα θα στο πω… «Θα περάσεις τη γραμμή αν το θέλεις πάρα πολύ»

Ελένης Αναστασοπούλου

---

Καταγόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια, λέει ο Α.Σ.Εξυπερύ. Τα παιδικά μου χρόνια λοιπόν τα πέρασα σ’ ένα χωριό του κάμπου, όπου γεννήθηκα, το Αργυροπούλι Τυρνάβου και σ’ ένα του βουνού, το Δίλοφο Βοϊου, όπου πέρασα όλα τα παιδικά μου καλοκαίρια με παιγνίδια και παραμύθια της γιαγιάς και του παππού. Εκτός απ’ αυτές τις δύο πατρίδες, κουβαλώ μέσα μου κι εκείνες των προγόνων μου. Κουβαλώ επίσης τις πατρίδες των παιδιών όλης της γης. Όπως το Κινταμάλι, στην Τανζανία, της πατρίδα του Αζίζ και της Λούλου. Αγαπώ τα βουνά και τα νερά τα τρεχούμενα. Οι κορφές με ψηλώνουν, τα νερά με ταξιδεύουν. Αγαπώ τα παραμύθια. Όταν ήμουν παιδί αλλά και τώρα που είμαι Νηπιαγωγός και Σχολική Σύμβουλος Νηπιαγωγών κατάλαβα ότι η μάθηση μπορεί να γίνει παραμυθένια, ευχάριστη και καθόλου βαρετή. Αγαπώ τα παραδοσιακά παραμύθια, τις μουσικές και τις τέχνες που προκύπτουν, ως έκφραση της συλλογικής ανάγκης.

http://www.larissakid.gr/2014/11/blog-post_12.html

Ελένη Αναστασοπούλου: “Τα παραμύθια λένε πάντα την αλήθεια”

ΚΑΤ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Σύνταξη /
13/11/2014 στις 12: 

Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Καρυδάκη

Μετά τη συλλογή διηγημάτων για ενήλικες με τίτλο «Σκοτωμένο Νερό» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, η Λαρισαία συγγραφέας Ελένη Αναστασοπούλου επιστρέφει μ” ένα παραμύθι  “Το μυστικό της Ερασμίας και του Έραλντ” από τις εκδόσεις “Διάπλους”. Ως εκπαιδευτικός ένιωσε τεράστια ευθύνη και προσπάθησε το παραμύθι της να έχει όλα τα χαρακτηριστικά του καλού παραμυθιού. Γι αυτό “πάτησε” πάνω σ” ένα παραδοσιακό μύθο.

Η Ερασμία κι ο Έραλντ είναι δυο παιδιά από διαφορετικούς κόσμους που έχουν τη θέληση και την τόλμη να νικήσουν ό,τι τους χωρίζει. Τα παραμύθια δεν είναι ψέμματα, είναι η αλήθεια με άλλο τρόπο, με έναν τρόπο που να μπορεί κανείς να την αντέξει, να την καταλάβει, να τον κάνει καλύτερο, λέει η Ελένη Αναστασοπούλου. Και τα έχουμε ανάγκη όλοι, μικροί και μεγάλοι…

Πώς πέρασες από τις ιστορίες για ενήλικες σε παραμύθι για παιδιά;

Πιστεύω ότι ένα λογοτεχνικό έργο διαβάζεται από όλες τις ηλικίες. Σε όλους έχει κάτι να δώσει. Ιδιαίτερα ένα παραμύθι. Ποιος ενήλικας δεν αγαπάει την “Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων” ή τον “Εγωιστή γίγαντα” του Όσκαρ Ουάιλντ; Επίσης, ας μην ξεχνάμε πως παλιά τα παραμύθια λέγονταν μεταξύ των μεγάλων, τα παραδοσιακά παραμύθια ήταν για μεγάλους. Κι όπως λέει ο διάσημος παιδαγωγός και ψυχαναλυτής B. Betellhaim τα λαϊκά παραμύθια βρίσκονται χαραγμένα στο είναι του ανθρώπου και του παιδιού βεβαίως. Αυτό σημαίνει πως με τα παραμύθια όχημα μπορούμε να εκφράσουμε τις αγωνίες μας με την ασφάλεια όμως της φαντασίας. Ενώ είμαι πολλά χρόνια στην εκπαίδευση κι έχω φτιάξει και διηγηθεί στην τάξη πολλά παραμύθια δεν αποφάσιζα να γράψω, γιατί το θεωρώ ένα πολύ σοβαρό και δύσκολο είδος, όπως και καθετί που απευθύνεται σε παιδιά.

Επειδή ενέχει το στοιχείο της ευθύνης;

Τεράστιας ευθύνης. Επειδή είμαι κι εκπαιδευτικός αυτό το αίσθημα το ένιωσα πολύ έντονα. Εν τέλει νομίζω πως έγραψα μια ιστορία που μπορεί να διαβαστεί και από μικρούς και από μεγάλους. Μου πήρε πολύ καιρό. Δυο χρόνια σχεδόν.

Δεν είναι εύκολο.

Καθόλου. Το “χτίζεις” λέξη λέξη. Είναι μια επίπονη υπόθεση γραψίματος και σβησίματος. Ήθελα να έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός καλού παραμυθιού γιατί υπάρχουν τέτοια χαρακτηριστικά. Η ιδέα ξεκίνησε από έναν παραδοσιακό μύθο και στην πορεία είχα διάφορα ερεθίσματα κι όλα αυτά τα μάζεψα και βγήκε αυτή η ιστορία. Όσον αφορά στα  χαρακτηριστικά του καλού παραμυθιού, πρώτο είναι πως πρέπει να λειτουργεί σε ένα περιβάλλον μαγείας, ελεύθερο από τα όρια του χρόνου και του χώρου γιατί έτσι απελευθερώνεται η φαντασία του παιδιού. Επίσης οι ήρωες του παραμυθιού να έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν εξωτερικά χωρίς όμως να χάνουν την ταυτότητά τους.

Αυτές είναι οι βαθύτερες επιθυμίες μας.

Ναι! Πόσες φορές δεν ευχηθήκαμε να μπορούσαμε να μεταμορφωθούμε σε κάτι άλλο, να γίνουμε αόρατοι κοκ. Κι αυτό διώχνει τις εντάσεις. Ακόμη πρέπει να υπάρχει το στοιχείο της φύσης που είναι πιο δυνατή από μας. Να εκφράζει αγωνίες είτε υπαρξιακές είτε κοινωνικές. Ξέρετε αυτά δεν αλλάζουν. Τις αγωνίες που έχουμε μικροί τις έχουμε οι μεγάλοι. Ο τρόπος που τις εκφράζουμε αλλάζει. Και βέβαια, να διατυπώνονται στα παραμύθια οι βασικές ανάγκες της αγάπης, της αποδοχής, της φιλίας, που η ικανοποίησή τους μας οδηγεί στην αυτοπραγμάτωση. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για μένα είναι να συνυπάρχει το καλό και το κακό. Ακόμη και στον ίδιο ήρωα. Γιατί δεν είμαστε μόνο καλοί ή μόνο κακοί. Συμβαίνει και οι καλοί να γίνονται καμιά φορά κακοί και το αντίστροφο.

Σαν να λέμε οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Ακριβώς. Είμαστε και καλοί και κακοί. Κι αυτό μας βάζει σε προβληματισμό και σκέψη. Εδώ πρέπει να επιλέξουμε.

Γιατί Ερασμία και Έραλντ; Ένα όνομα ελληνικό κι ένα…;

Ξένο. Είδες; Σε βάζει αμέσως σε σκέψεις. Ότι πρόκειται για δυο διαφορετικούς κόσμους που κάπου συναντιούνται. Γιατί τους συνδέει ένα κοινό μυστικό. Κάποιο εμπόδιο μπαίνει ανάμεσά τους. Με ποιο τρόπο αυτά τα παιδιά κατάφεραν να ξεπεράσουν τα εμπόδια; Αυτή είναι η ιστορία.

Ποια είναι λοιπόν η κεντρική ιδέα;

Η θέληση. Το θάρρος. Κι αυτά είναι θέματα που απασχολούν μικρούς και μεγάλους.

Είναι τα ζητούμενα που θέλουμε να κάνουμε κρατούμενα.

Κι όταν το παιδί βρίσκει τις λύσεις μέσα από τους ήρωές του, μαθαίνει να τα λύνει και στη ζωή. Κάποιοι θα πουν… σιγά παραμύθια. Να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά με την αλήθεια. Μα τα παραμύθια δεν είναι ψέμματα, είναι η αλήθεια με άλλο τρόπο, με έναν τρόπο που να μπορεί κανείς να την αντέξει, να την καταλάβει, να τον κάνει καλύτερο. Όχι να τον συνθλίψει, να του κόψει τα πόδια. Αυτό προσφέρει το παραμύθι. Εσωτερική δύναμη, κριτική σκέψη. Κι όλα αυτά με την ασφάλεια της φαντασίας.  Κι αυτό το παραμύθι, της Ερασμίας και του Έραλντ, σε κάνει να πιστεύεις πως αν το θελήσεις, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα!

Άλλαξες εκδοτικό οίκο;

Οι εκδόσεις Γαβριηλίδης δεν βγάζουν παιδικά. Οι εκδόσεις Διάπλους βγάζουν μόνο παιδικά κι έχουν εξαιρετικές σειρές και θέλω να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκαν και στηρίζουν πολύ όλους τους συγγραφείς τους.

Ξεκινάει λοιπόν το ταξίδι των παρουσιάσεων.

Πρώτα από τον Τύρναβο.

Καλοτάξιδο.

Σ” ευχαριστώ πολύ.

Γράφεις κάτι άλλο;

Ε, ναι. Στα τελειώματα είμαι.

Για μεγάλους;

Για μεγάλους.

http://diavasinet.gr/%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%B9%CE%B1/

Σκοτωμένο Νερό - Ελένη Αναστασοπούλου

Το διήγημα "una fiata musiata" απο το σκοτωμένο νερό έγινε βίντεο

Ξερά τα φύλλα
Πάλι σκέπασαν τη γη
Την κοιμωμένη

Le foglie secche
hanno coperto di nuovo la terra
l' addormentata 

Τhe dried leaves  
Covered again the earth 
The sleeping woman

 

Χελιδόνι-Rondine-Swallow

Σαν χελιδόνι
ανάμεσα στ΄αγκάθια.
Ν' αποδημήσω;

Come una rondine
tra le spine.  
Μigrare?

Like a swallow
among the thorns.  
Be migrated?

Γιορτή

Ματαιώθηκε η γιορτή μας.
Ισως μια άλλη φορά, ίσως ποτέ.
Αν ήταν θέμα χρόνου, μάλλον δεν ήταν ο καιρός της.
Η αιτία, θαρρώ, ήταν η απουσία της μουσικής, τα λόγια που δεν ειπώθηκαν.
Μήπως δεν ήξερες τη δύναμή τους; κόκκαλα τσακίζουν
και πως να χορέψω χωρίς κόκκαλα; τσακίστηκαν στη σιωπή.
Γι αυτό μ' αρέσει οταν παρασύρεσαι απ' τη μουσική και γίνεσαι αντίλαλος που χορεύει με τη σκιά του.

Φυγή - Fuga

 

B.Korolev,1921

Σε κοιτώ που φεύγεις και σχεδιάζω το περιγραμμά σου... 
Πώς αλλιώς, ν΄αγαπώ μια απουσία χωρίς μορφή;

ti guardo che ti allontani e faccio il tuo contorno...
In quale altro modo,poso volere bene un' assenza senza forma?

Σύννεφα- Νuvole-Nubes-Clouds

Σύννεφα από

βαμβάκι στον ουρανό.

Θε μου, τι βάρος!

Nuvole di  

cotone nel cielo.

Mio Dio, che peso! 

                                                           

Nubes de  

algodón en el cielo

Dios mío qué peso!

Clouds of  

cotton in the sky.   

My God what weight!

καρβουνάκι - carboncino

είσαι η Δύση που σβήνει τον Ηλιο
είμαι η φλογίτσα που φωτίζει τα σκοτάδια σου
πώς το κάνεις με ρωτάς
κάηκα για να σε φωτίσω ,δεν με βλέπεις;
καρβουνάκι είμαι

Sei l'Occidente che spegne il Sole
sono la fiamma piccola che illumina il tuo buio
come lo si fai mi chiedi 
mi sono bruciata  illuminarti, non vedi?
sono un carboncino 

Μετανάστης - Immigrante

Νανοϊστορία μιας ζωής
Της Μεγάλης Παρασκευής ο ήχος μπήκε απ' τα ρουθούνια. Τον ζέστανε κι αποκοιμήθηκε.
Της Ανάστασης ο ήχος μπήκε απ' τα μάτια. Τον τρύπησε και ξύπνησε.
Ηταν, λέει, στην πατρίδα του κι ήταν χαρούμενος. Τ' ονειρο πέθανε.
Τα βράδυα,κάτω απ' τη γέφυρα του Πηνειού, στη σκιά της εκκλησίας,
ο Τζεμάλ κυλάει τα όνειρά του σε κουβέρτα παιδική.
Το πρωί τ' απλώνει στον ήλιο να στεγνώσουν.

 Piccola soria di una vita 
Il suono del Venerdì Santo, aveva entrato dalle narici. Lo ho riscaldato e si addormentò.
Il suono del Risurrezione aveva entrato dagli occhi.L' ho perforati e si risveglio.
 Era, dice, nella sua patria ed era felice. Il sogno è morto. 
 Di notte, sotto il ponte Penaeus, all'ombra della chiesa,Il Cemal rotola i suoi sogni in una coperta infanzia.  
Ogni mattina li diffonde al sole ad asciugare.

H υποκλιση - L' inchino

H υποκλιση δεν ειναι παντα δειγμα υποτελειας / ο περήφανος δεν υποκλινεται, παρα μονο στον Ερωτα / γιατι ο Έρωτας θελει ταπεινοτητα... υποκλινομαι στην Ομορφια του

L' inchino non e sempre indice di sottomissione / l' orgoglioso non inchina ecceto nel Eros / perché l' Eros vuole umiltà ... mi inchino alla Sua bellezza.

Μάιος - Μaggio

 

foto : Chris Nash

Ξερεις τι ειναι να σε περιμενω σαν Μαη και συ να μου ρχεσαι ντυμενος ανειπωτα νεφη με τον αερα στα μαλλια και την καταιγίδα για φιλι; Ε, ξερεις;

Sai cosa e quando ti aspetto come Maggio e tu vieni da me vestito nuvole non detti con il vento negli  capelli e la tempesta come bacio? Eh, sai?  

Διλοφο 2013

http://www.flipsnack.com/AB5B8ACF8D6/fdp8o3in

Δίλοφο 2013

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΙΛΟΦΟΥ 2013

ΔΙΛΟΦΟ ΒΟΙΟΥ(Λιμποχοβο): φτιαγμενο με τον μόχθο της πετρας,με τη ζεστασιά του ξυλου,με τις λιτές γραμμες των βουνών του. Ο τόπος μας, μας έμαθε να χαμηλώνουμε το βλέμμα μας και να ψηλώνουμε το πνεύμα μας... Διλοφακι αγαπημενο...

Πέντε χαϊκού και μια σκέψη

Πέντε χαϊκού και μια σκέψη

σε ποιό σύννεφο
κρέμασες καρδούλα μου
τον ήλιο; Βρέχει.

στη ρευστοτητα
των αντανακλασεων
χαθηκα, παλι...

 έσβησ' η νυχτα
έλα να μοιραστούμε
τα σκοτάδια

δεν την αντέχω
τόση Ανοιξη χωρίς
εσένα φως μου

το όνομά σου
σκάλλισα στο φύλλο.Το
πήρε το νερό 

ηρθες σαν ευαγγελισμος
απο τοτε
ερχεσαι σαν ναι
φεύγεις σαν οχι

Θρηνεί όποιος ελπίζει - Rimpiange chi spera

Θρηνεί όποιος ελπίζει

φέτος λέω να νηστέψω και να θρηνήσω
τα κομμάτια της ψυχής μου που κατέθεσα
σε τρύπια χέρια, μήπως και τ' αναστήσω

Rimpiange chi spera

quest' anno dico che devo digiunare e rimpiangere
i pezzi della mia anima che ho fatto fede
nelle mani forate, affinché gli faccio risuscitare

Αν είναι ψέμα, ας είναι-τουλάχιστο- Απρίλης.

Δυο φίδια σέρνονται, τα χέρια. 

Κοιμόταν το ΄να μέσα στ' αλλο. Τα ξύπνησε ένας Απρίλης.

Σκάλωσε στα δάχτυλα ο αποχωρισμός, για λίγο.

Οπως σκοντάφτει το νερό στις πέτρες, στο ποτάμι.
 

Ηταν του έρωτα το άγγιγμα ή ένα αστείο του Απρίλη;
Για την αλήθεια του,θα ρωτήσω τον ίδιο.
Για την αλήθεια μου, θα ρωτήσω το νερό. 

Ακόμη σκαλώνει στις άκρες των δαχτύλων μου
 

Ζήτησα ενα ποίημα - Ho chiesto una poesia

Ζήτησα ενα ποίημα

οταν τα ποιήματα τελειώνουν
έρχεται η βροχή και
κομματιάζει στις κορφές
"την κόλαση που φέρνουμε μέσα μας"
σε σταγόνες.
Λοιπόν ποιά αράχνη θα υφάνει τα κομμάτια;

Ho chiesto una poesia

Quando le poesie finiscono
arriva la pioggia  
si fa a pezzi alle cime
"L'inferno che portiamo dentro di noi"
goccia a goccia.
Così chi ragno tesse i pezzi?  

ζήτησα απο ένα φίλο
να μου διαβάσει ένα ποίημα
μου είπε "τέλειωσαν τα ποιήματα"
Ηταν ποιητής
ζήτησα απο έναν άλλο φίλο
να μου διαβάσει ένα ποίημα
και μου έγραψε ένα
Ηταν "αγράμματος"

Η ποίηση και οι φίλοι δεν τελειώνουν ποτέ, ευτυχώς

ho chiesto di un amico 
leggemi una poesia
mi ha detto "poesie sono finite"  
Era un poeta
ha chiesto di un altro amico 
leggermi me una poesia  
e ha scritto un
E 'stato "analfabeta"

La poesia e i amici non finiscono mai, felicemente

ΥΓ. "την κόλαση που φέρνουμε μέσα μας" Β. Μαγιακόφσκι, Το φλάουτο των σπονδύλων.
P. S. "L'inferno che portiamo dentro di noi"V. Majakovskij, Il flauto di vertebre.

Χωρίς Εσένα - Senza di te

Χωρίς Εσένα

Τα μάτια σου 
είναι ακόμη εδω
η ανάσα σου
κρέμεται στ΄αυτί μου
το βάρος σου
στα παλεμένα σεντόνια
η μυρωδιά σου
καρφιτσώνει το σώμα
σταγόνες απο κόκινο κρασί

μα τί πήρες μαζί σου όταν έφυγες;
πώς βγήκες στη νυχτα χωρίς Εσένα;


Senza di te

I tuoi occhi  
sono ancora qui  
il tuo respiro  
appesa al mio orrechio 

il tuo peso  
in fogli battagliate 

il tuo odore  
appunta il corpo 

gocce di vino rosso

Che cosa hai preso con te quando te ne sei andato?  
come eri uscito alla notte senza di Te?

Io non ti chiedo (M. Benedetti)- Δεν σου ζητώ

    

    Δεν σου ζητώ

   Δεν σου ζητώ να μου φέρεις
    ένα αστέρι απ’ τον ουρανό ,
    σου ζητώ μόνο να γεμίσεις
    το χώρο μου με το δικό σου φως .
    Δεν σου ζητώ  να μου υπογράψεις
    δέκα γκρι φύλλα  για  την αγάπη,
    θέλω μόνο ν’ αγαπάς

    τα περιστέρια που μ’ αρέσει να παρατηρώ
    Δεν το αρνούμαι , απ’ το παρελθόν
    θα έρθει μια μέρα το μέλλον
    κι αυτό
    δεν έχει σημασία αν οι άνθρωποι
    το μόνο που κάνουν είναι να  μιλάνε .
    Εγώ δεν σου ζητώ .
    Ακολούθησε  τη στιγμή  γεμίζοντάς την με λόγους  να ζεις,

    μην παραδίνεσαι , μην αρνιέσαι τον εαυτό σου
    μη μιλάς  μόνο για να μιλάς .
    Δεν σου ζητώ να με πας να διαλέξω
    ένα αστέρι απ’ τον ουρανό
    Θέλω μόνο  ο τόπος μου
    να  είναι γεμάτος απ’ το δικό σου  φως .

Io non ti chiedo  (M. Benedetti)

   Io non ti chiedo di portarmi

    una stella celeste,

    solo ti chiedo di riempire

    il mio spazio con la tua luce.

    Io non ti chiedo di firmarmi

    dieci fogli grigi per poter amare,

    solo chiedo che tu ami

    le colombe che amo osservare.

    Dal passato non lo nego

    ci arriverà un giorno il futuro

    e del presente

    cosa importa alla gente

    se non fanno altro che parlare.

    Io non ti chiedo.

    Segui quest'attimo colmandolo di motivi

    per respirare,  non concederti, non negarti

    non parlare solo per parlare.

    Io non ti chiedo di andarmi a prendere

    una stella celeste

    solo chiedo che il mio spazio

    sia pieno della tua luce.

 Μετράφραση: Ελένη Αναστασοπούλου 

 Traduzione: Eleni Anastasopulu

Ο Μάριο Μπενεντέτι μια από τις πιο σημαντικές λογοτεχνικές φωνές της Ουρουγουάης. Μυθιστοριογράφος και ποιητής Εξαιρετικά δημοφιλής στη χώρα του (ποιήματά του μελοποιήθηκαν και έγιναν αγαπημένα τραγούδια) αλλά και στον υπόλοιπο ισπανόφωνο κόσμο, ο Μπενεντέτι είχε έντονη πολιτική δράση, ενώ από πολλούς κριτικούς θεωρείται ο χρονογράφος της μεσαίας τάξης της Ουρουγουάης στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Γεννημένος από Ιταλούς μετανάστες, έγραψε περισσότερα από 80 μυθιστορήματα, ποιήματα, νουβέλες και δοκίμια καλύπτοντας μια χρονική περίοδο μεγαλύτερη των 60 χρόνων. Για δέκα χρόνια κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας έζησε στην εξορία, ενώ υπήρξε σθεναρός υποστηρικτής του κουβανικού καθεστώτος. Η διείσδυσή του σε διαφορετικά στρώματα της κοινωνίας της χώρας του καταγράφηκε έντονα στις δημόσιες αναγνώσεις ποιημάτων του όπου επικρατούσε το αδιαχώρητο. Στα διηγήματά του ο Μπενεντέτι ιχνηλάτησε, με τις ευρηματικές περιγραφές του, τη χαμηλόφωνη γλυκύτητα του Μοντεβιδέο, αλλά και την απελπισία του γραφειοκρατικού κυκεώνα. Στην τελευταία ποιητική συλλογή του, η θεματολογία του περιστρέφεται στα γηρατειά και στην κακοφωνία της διεθνούς πολιτικής. Ο ίδιος, περιπαικτικά χαρακτήριζε την απαισιοδοξία του «πληροφορημένη αισιοδοξία» και διατράνωνε πως τα νιάτα είναι η ελπίδα για το μέλλον.Τα ερωτικά του ποιήματα, ανάμεσά τους το «Μην Κρατιέσαι», που προτρέπει στη ριψοκίνδυνη ζωή και το «Ας κάνουμε μια συμφωνία», είναι ζωντανοί ύμνοι στα χέρια εκατομμυρίων νέων από τη Λατινική Αμερική που τα ανταλλάσσουν με πάθος στο Διαδίκτυο.Πηγή : Καθημερινή