Ο μανδραγόρας, λόγω των υπνωτικών ιδιοτήτων και της ανθρωπόμορφης ρίζας
του, έχει περιβληθεί από την αρχαιότητα με μυστηριώδεις, υπερφυσικές
ιδιότητες και δεισιδαιμονίες. Τον χρησιμοπιούσαν ως φυλαχτό για την προστασία από τον θάνατο και την ασθένεια. Θεωρούσαν, επίσης, ότι η παρουσία του οφειλόταν σε φαινόμενα μεταμψύχωσης
ατόμων που είχαν αυτοκτονήσει και ότι όταν ξεριζωθεί βγάζει μια δυνατή
κραυγή, ο οποία μπορεί να προκαλέσει τη τρέλα ή τον θάνατο σε όσους την
ακούσουν.
Γι΄αυτό ξερίζωναν τους μανδραγόρες νύχτα με πανσέληνο, με τη συνοδεία προσευχών και ιεροτελεστιών και με τη βοήθει ενός μαύρου σκύλου δεμένου πάνω στο φυτό με σκοινί.
Γι΄αυτό ξερίζωναν τους μανδραγόρες νύχτα με πανσέληνο, με τη συνοδεία προσευχών και ιεροτελεστιών και με τη βοήθει ενός μαύρου σκύλου δεμένου πάνω στο φυτό με σκοινί.
Φταίξαμε
Στις όχθες που ξαπλώσαμε φύτρωσε μανδραγόρας
τον ξεριζώνει το νερό, απλώνει την κραυγή του
φταίξαμε ! γι αυτό θα γίνω εγώ η πανσέληνος
εσύ ο μαύρος σκύλος να
ξεριζώσεις το κακό
έρωτες να μη πνίγονται στις όχθες στα ποτάμια
Abbiamo
colpito
Sulle
rive che
abbiamo
riposto e cresciuto il mandrake
l'acqua lo sradica, si diffonde il suo grido
abbiamo colpito! Allora cosa mi divento la luna
tu il cane nero di sradicare il male
a non annegare altri amori nelle rive dei fiumi
l'acqua lo sradica, si diffonde il suo grido
abbiamo colpito! Allora cosa mi divento la luna
tu il cane nero di sradicare il male
a non annegare altri amori nelle rive dei fiumi