Πακάτ, μη πετάτε την αγάπη στο κεφάλι.
Μέρα που είναι ας κάνω μια βόλτα στο ποτάμι, σκέφτηκα και ξεπόρτισα. Στο πεζουλάκι της εισόδου όπως κάθε μέρα ο Λεονίντ ο Ρουμάνος. "Μπούνα ντιμινεάτσα, Λεονίντ", "Καλημέρα, ντοάμνα" λέει και σηκώνεται. Ντράπηκα, γιατί σήμερα Κυριακή γαρ, δεν περίμενα να τον βρώ στην είσοδο κι έτσι δεν είχα κάτι να του δώσω. Ενα τσιγάρο, λίγο ψωμί, ένα γάλα, κάτι.. αυτός σαν αντίδωρο μου δίνει ένα λουλούδι, ένα φύλλο, κάτι...Τις Κυριακές συχνάζει στις εισόδους των εκκλησιών ή αργεί οίκοθι,κάτω απο τη γέφυρα.
Βγάζει απ' το σακάκι του ένα μικρό μαξιλάρι, κόκκινο, με χεράκια και ποδαράκια, που γράφει "I love you". "Λούα,ντι τίνι, πάρε" είπε λίγο ρουμάνικα λίγο ελληνικά. "Τσι ιάστι, που το βρήκες αυτό" τον ρώτησα λίγο βλάχικα λίγο ελληνικά, αρκετά για να συννενοηθούμε. "Νύκτα,πάνω γκέφυρα, ουν κούπλου, σι μπατ..". Λίγο βλάχικα, λίγο λατινικά, αρκετά για να καταλάβω οτι ένα ζευγάρι τη νύχτα, ξημερώνοντας του Αγίου Βαλεντίνου, μάλωνε πάνω στη γέφυρα. "Σι νταπόι, μετά;" τον ρώτησα."Γυναίκα, αρουκά, πι κάπου, κεφάλι άντρα κι απόι, κάτω απο γκέφυρα. Πακάτ, ε φρουμοάσα, ομορφο. Λούα, πάρε", είπε και μου το πρόσφερε. "Μουλτσουμέσκ, Λεονίντ, ευχαριστώ". Πακάτ, σημαίνει κρίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου