O Αυτομέδων και τα άλογα του Αχιλλέα , Henri Renault (1868)
Ο Ξάνθος και ο Βάλιος (Μπάλιος), νιώθουν βαθιά θλίψη και θρηνούν, όπως οι άνθρωποι, όταν ένιωσαν πως ο
αγαπημένος τους αμαξηλάτης, Πάτροκλος, έπεσε νεκρός από το κοντάρι του Έκτορα."..με τα κεφάλια τους κάτω στη γη σκυμμένα, ζεστά τρέχαν τα δάκρυα απ' τα βλέφαρα στο χώμα, καθώς θρηνούσαν αποζητώντας τον ηνίοχο.....Τα είδε να υποφέρουν ο Δίας και λυπήθηκε."(ΡΑΨ. Ρ 426-449).
To δάκρυ των αλόγων
Εκεί που σκυμμένος περπατάς
και ταϊζεις τα μάτια σου
με χώμα
με χώμα
εκεί του Αχιλλέα τ' αλογα
δάκρυσαν
παράπονο και θρήνο
xώμα απο τα μάτια σου και δάκρυ των αλόγων
στη λάσπη τους φυτρώνει της περηφάνειας η θωρειά.
La lacrima dei cavalli
Dove stai caminando
e nutri gli occhi
con terrα
Ι cavalli di Achille '
hanno lacrimato
doglianze e lamenti.
e nutri gli occhi
con terrα
Ι cavalli di Achille '
hanno lacrimato
doglianze e lamenti.
terra dai tuoi occhi e lacrima dei cavalli
nel loro fango cresce l' aspetto del orgoglio .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου