καρβουνάκι - carboncino

είσαι η Δύση που σβήνει τον Ηλιο
είμαι η φλογίτσα που φωτίζει τα σκοτάδια σου
πώς το κάνεις με ρωτάς
κάηκα για να σε φωτίσω ,δεν με βλέπεις;
καρβουνάκι είμαι

Sei l'Occidente che spegne il Sole
sono la fiamma piccola che illumina il tuo buio
come lo si fai mi chiedi 
mi sono bruciata  illuminarti, non vedi?
sono un carboncino 

Μετανάστης - Immigrante

Νανοϊστορία μιας ζωής
Της Μεγάλης Παρασκευής ο ήχος μπήκε απ' τα ρουθούνια. Τον ζέστανε κι αποκοιμήθηκε.
Της Ανάστασης ο ήχος μπήκε απ' τα μάτια. Τον τρύπησε και ξύπνησε.
Ηταν, λέει, στην πατρίδα του κι ήταν χαρούμενος. Τ' ονειρο πέθανε.
Τα βράδυα,κάτω απ' τη γέφυρα του Πηνειού, στη σκιά της εκκλησίας,
ο Τζεμάλ κυλάει τα όνειρά του σε κουβέρτα παιδική.
Το πρωί τ' απλώνει στον ήλιο να στεγνώσουν.

 Piccola soria di una vita 
Il suono del Venerdì Santo, aveva entrato dalle narici. Lo ho riscaldato e si addormentò.
Il suono del Risurrezione aveva entrato dagli occhi.L' ho perforati e si risveglio.
 Era, dice, nella sua patria ed era felice. Il sogno è morto. 
 Di notte, sotto il ponte Penaeus, all'ombra della chiesa,Il Cemal rotola i suoi sogni in una coperta infanzia.  
Ogni mattina li diffonde al sole ad asciugare.

H υποκλιση - L' inchino

H υποκλιση δεν ειναι παντα δειγμα υποτελειας / ο περήφανος δεν υποκλινεται, παρα μονο στον Ερωτα / γιατι ο Έρωτας θελει ταπεινοτητα... υποκλινομαι στην Ομορφια του

L' inchino non e sempre indice di sottomissione / l' orgoglioso non inchina ecceto nel Eros / perché l' Eros vuole umiltà ... mi inchino alla Sua bellezza.

Μάιος - Μaggio

 

foto : Chris Nash

Ξερεις τι ειναι να σε περιμενω σαν Μαη και συ να μου ρχεσαι ντυμενος ανειπωτα νεφη με τον αερα στα μαλλια και την καταιγίδα για φιλι; Ε, ξερεις;

Sai cosa e quando ti aspetto come Maggio e tu vieni da me vestito nuvole non detti con il vento negli  capelli e la tempesta come bacio? Eh, sai?  

Διλοφο 2013

http://www.flipsnack.com/AB5B8ACF8D6/fdp8o3in

Δίλοφο 2013

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΙΛΟΦΟΥ 2013

ΔΙΛΟΦΟ ΒΟΙΟΥ(Λιμποχοβο): φτιαγμενο με τον μόχθο της πετρας,με τη ζεστασιά του ξυλου,με τις λιτές γραμμες των βουνών του. Ο τόπος μας, μας έμαθε να χαμηλώνουμε το βλέμμα μας και να ψηλώνουμε το πνεύμα μας... Διλοφακι αγαπημενο...

Πέντε χαϊκού και μια σκέψη

Πέντε χαϊκού και μια σκέψη

σε ποιό σύννεφο
κρέμασες καρδούλα μου
τον ήλιο; Βρέχει.

στη ρευστοτητα
των αντανακλασεων
χαθηκα, παλι...

 έσβησ' η νυχτα
έλα να μοιραστούμε
τα σκοτάδια

δεν την αντέχω
τόση Ανοιξη χωρίς
εσένα φως μου

το όνομά σου
σκάλλισα στο φύλλο.Το
πήρε το νερό 

ηρθες σαν ευαγγελισμος
απο τοτε
ερχεσαι σαν ναι
φεύγεις σαν οχι

Θρηνεί όποιος ελπίζει - Rimpiange chi spera

Θρηνεί όποιος ελπίζει

φέτος λέω να νηστέψω και να θρηνήσω
τα κομμάτια της ψυχής μου που κατέθεσα
σε τρύπια χέρια, μήπως και τ' αναστήσω

Rimpiange chi spera

quest' anno dico che devo digiunare e rimpiangere
i pezzi della mia anima che ho fatto fede
nelle mani forate, affinché gli faccio risuscitare

Αν είναι ψέμα, ας είναι-τουλάχιστο- Απρίλης.

Δυο φίδια σέρνονται, τα χέρια. 

Κοιμόταν το ΄να μέσα στ' αλλο. Τα ξύπνησε ένας Απρίλης.

Σκάλωσε στα δάχτυλα ο αποχωρισμός, για λίγο.

Οπως σκοντάφτει το νερό στις πέτρες, στο ποτάμι.
 

Ηταν του έρωτα το άγγιγμα ή ένα αστείο του Απρίλη;
Για την αλήθεια του,θα ρωτήσω τον ίδιο.
Για την αλήθεια μου, θα ρωτήσω το νερό. 

Ακόμη σκαλώνει στις άκρες των δαχτύλων μου
 

Ζήτησα ενα ποίημα - Ho chiesto una poesia

Ζήτησα ενα ποίημα

οταν τα ποιήματα τελειώνουν
έρχεται η βροχή και
κομματιάζει στις κορφές
"την κόλαση που φέρνουμε μέσα μας"
σε σταγόνες.
Λοιπόν ποιά αράχνη θα υφάνει τα κομμάτια;

Ho chiesto una poesia

Quando le poesie finiscono
arriva la pioggia  
si fa a pezzi alle cime
"L'inferno che portiamo dentro di noi"
goccia a goccia.
Così chi ragno tesse i pezzi?  

ζήτησα απο ένα φίλο
να μου διαβάσει ένα ποίημα
μου είπε "τέλειωσαν τα ποιήματα"
Ηταν ποιητής
ζήτησα απο έναν άλλο φίλο
να μου διαβάσει ένα ποίημα
και μου έγραψε ένα
Ηταν "αγράμματος"

Η ποίηση και οι φίλοι δεν τελειώνουν ποτέ, ευτυχώς

ho chiesto di un amico 
leggemi una poesia
mi ha detto "poesie sono finite"  
Era un poeta
ha chiesto di un altro amico 
leggermi me una poesia  
e ha scritto un
E 'stato "analfabeta"

La poesia e i amici non finiscono mai, felicemente

ΥΓ. "την κόλαση που φέρνουμε μέσα μας" Β. Μαγιακόφσκι, Το φλάουτο των σπονδύλων.
P. S. "L'inferno che portiamo dentro di noi"V. Majakovskij, Il flauto di vertebre.