σε βρίσκει η ποίηση

σε βρίσκει η ποίηση
στην άκρη της νυχτας
ο λυσιμελής πόθος

ηλιος ναρκισσος

Βάζεις φωτιά στο ναρκισσισμό σου
για να συλλέξεις πυρπολημένα βλέμματα, Ηλιε...

 

Λευκό άλογο
στην άκρη στο ποτάμι
γέρος μοναχός

ήρθ΄η Ανοιξη
άνθισε το μπαστούνι.
Ηταν πουλάκι.

Κάθε γέννα μια ελπίδα...

Αν στο βυζί μου το γάλα λιγοστέψει
μην ανησυχείς
θα είναι απ' την πείνα
αν πάλι μάταια ψάχνεις μια σταγόνα
μην ανησυχείς
θα είναι απ' τη μαλάρια.
Εσύ ρούφα, ρούφα όσο μπορείς
και κοίτα να ζήσεις να μεγαλώσεις
κι ας μη σε λένε Αλις ή Σαρλότ
κι ας μη με λένε εμένα Κέιτ
matumaini θα σε πω
γιατί σε σένα ελπίζω.

Ακούω τον ήχο του σπασίματος
της ροδιάς καρποί
της μνήμης ψίχουλα
να σας έτρωγαν τα πουλιά
να μη βρίσκουν το δρόμο
οι σκέψεις που πονούν

Στυφοί οι λωτοί
στα κλαδιά κρεμασμένοι.
Τόση λησμονιά.

με όσα ψέματα κι αν ντυθούν οι λέξεις
απομένει τ' ονειρο

 
"Η λογοτεχνία δεν περιγράφει αισθήματα. Τα δημιουργεί" Θ. Βαλτινός

 
Ο ήλιος φταίει
φωτίζει τον νάρκισσο
Θεός κι αν ειναι

Ευτυχώς να λες,
 τ' αστέρια λάμπουν σ' όλα τα μέρη της γης
για να βρίσκουν τόπο ν' ανταμώνουν τα βλέμματά μας.
Άραγε, ο αποσπεριτης
λάμπει στο σκοτάδι ή μήπως  οι ματιές μας;

 
Αυτό το κρύο νερό
είναι το χιόνι που λιώνει μέσα μου, όταν. .. ή
πεστο μ ένα χαϊκού.

Κρύο το νερό.
Το ξεχασμένο χιόνι
μέσα μου, εσύ.

 
Παρακαλώ
μη σκοτώνετε τους σκαντζόχοιρους
τα φίδια καραδοκούν
κι οι συνειρμοί επιτρέπονται

Πλημμυρίσαμε αλιάκμονες
γέμισαν τα μάτια μας κόκκινη λάσπη φερτή 
απ το Γράμμο
κι οι πέστροφες κρεμάστηκαν
στ αυτιά για σκουλαρίκια
πράσινα φύλλα τα μαλλιά μας.

Λαϊκές φωνές
ξύπνησαν τη μέρα.
Βλήτα , λάπατα

κι άλλα είδη εποχής
φύκια και μεταξωτά...

Δεν ξέρουν

δεν ξέρουν τι πα να πει εσύ, αυτός ο άλλος

μόνο το εγώ

γνώρισαν στη ζωή τους

δεν ξέρουν τι πα να πει δίκιο

μόνο το άδικο

φύλαξαν για τους άλλους

κι όταν ήρθε η ώρα αυτοί

να γίνουν οι άλλοι

το μικρό τους μπόι όρθωσαν

τα μεγάλα τους ανομήματα να κρύψουν

Non sanno cosa significa tu, lui, l altro
solo l'ego
hanno conosciuto nella loro vita

Non sanno cosa significa giusticia
solo ingiusto
predestinano per gli altri

e quando vienne il momento di essere gli altri
alzano le loro piccola altezza
per nascondere le loro grandi trasgressioni