Το δάκρυ των αλόγων - La lacrima dei cavalli

O Αυτομέδων και τα άλογα του Αχιλλέα , Henri Renault (1868)

Ο Ξάνθος και ο Βάλιος (Μπάλιος), νιώθουν βαθιά θλίψη και θρηνούν, όπως οι άνθρωποι, όταν ένιωσαν πως ο αγαπημένος τους αμαξηλάτης, Πάτροκλος, έπεσε νεκρός από το κοντάρι του Έκτορα."..με τα κεφάλια τους κάτω στη γη σκυμμένα, ζεστά τρέχαν τα δάκρυα απ' τα βλέφαρα στο χώμα, καθώς θρηνούσαν αποζητώντας τον ηνίοχο.....Τα είδε να υποφέρουν ο Δίας και λυπήθηκε."(ΡΑΨ. Ρ 426-449).

 

To δάκρυ των αλόγων

Εκεί που σκυμμένος περπατάς 

και ταϊζεις τα μάτια σου
με χώμα

εκεί του Αχιλλέα τ' αλογα

δάκρυσαν

παράπονο και θρήνο

xώμα απο τα μάτια σου και δάκρυ των αλόγων

στη λάσπη τους φυτρώνει της περηφάνειας η θωρειά.

La lacrima dei cavalli 

 

 Dove stai caminando
e nutri gli occhi
con terrα
Ι cavalli di Achille '
hanno lacrimato
doglianze e  lamenti.

terra dai tuoi occhi e lacrima dei cavalli  

nel loro fango cresce l' aspetto del orgoglio .

τι σημασία έχει - cosa importa

Tι σημασία έχει

εσυ χιονίζεις
εγω βρέχω
κι αν δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα
τι σημασία έχει;
αφού βυζάξαμε τα ίδιο σύννεφο
αφού νυχτωσε
και τα μάτια μας συναντιούνται
πάλι στον ιδιο
ορίζοντα
 
Cosa importa
 
tu stai nevicando
I sto piovendo
anche se non parliamo la stessa lingua
cosa importa? 
mentre avemo succhiato la stessa nube
mentre la notte sta venendo
ed i nostri occhi si incontrano
di nuove nello stesso
orizzonte

Το πλιάτσικο ήταν - Il saccheggio era.

Το πλιάτσικο ήταν.

Δεν διέλυσε
η βροχή
τα χρώματα
δεν σκόρπισε
ο αέρας
τ' αρώματα
Το πλιάτσικο ήταν.

Απο τότε
ανθίζω αγκάθια και καρπίζω πληγές


Il saccheggio era.

Non scioglie 

la pioggia  
i colori  
non sparge 

l' aria  
i profumi  
Il saccheggio era.
 
Da allora in poi  
fiorisco spine e fruttifico ferite.

Κριτική στην εφημερίδα "Αυγή" για το "Σκοτωμένο Νερό" απο τον Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη

ΕΛΕΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, Σκοτωμένο νερό, εκδόσεις Γαβριηλίδης, σελ. 205
"Εδώ ακριβώς διακρίνω μία από τις πιο σημαντικές αρετές του βιβλίου: οι ήρωες, γήινοι, σάρκινοι, σκοτεινοί, αντιφατικοί και σε κάθε περίπτωση ανθρώπινοι, διατηρούν την ιδιαιτερότητά τους και υπερασπίζονται την ιδιωτικότητά τους, χωρίς να πάψουν να πατάνε γερά πάνω στο κοινωνικό έδαφος και να κουβαλάνε σαν λάφυρα ή σαν πληγές όλους τους κοινωνικούς τους προσδιορισμούς. Απέναντί τους στέκεται η συγγραφέας ενίοτε με λεπτότητα και διακριτικότητα, ενίοτε με χιούμορ και ειρωνεία και πάντα με διάθεση κατανόησης, που φέρνει στο μυαλό μου τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων στο έργο του Βιζυηνού – τραγικοί κι αδιέξοδοι αλλά κυρίως συμπαθείς στο σιωπηλό τους δράμα, ακόμη κι όταν ολοφάνερα φταίνε."
 Ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης είναι πεζογράφος
http://www.avgi.gr/article/1644865/katharia-kai-posima-nera

Στα χρώματα πατώ

Κοιτάζω τη νύχτα στον ήλιο
να στεγνώνει με γυμνές πατούσες
πατώ στα λιωμένα χρώματα δυο πουλιά
τινάζουν απ' τα φτερά τους αρωμα
από καμμένη σάρκα γέμισε το στόμα
πούπουλα βάρυνε η κραυγή
η πίστη μου δεν ήταν αρκετή

"Να κριθεί απ' το χάδι του το κάθε χέρι"

Φταίξαμε - Abbiamo colpito

Ο μανδραγόρας, λόγω των υπνωτικών ιδιοτήτων και της ανθρωπόμορφης ρίζας του, έχει περιβληθεί από την αρχαιότητα με μυστηριώδεις, υπερφυσικές ιδιότητες και δεισιδαιμονίες. Τον χρησιμοπιούσαν ως φυλαχτό για την προστασία από τον θάνατο και την ασθένεια. Θεωρούσαν, επίσης, ότι η παρουσία του οφειλόταν σε φαινόμενα μεταμψύχωσης ατόμων που είχαν αυτοκτονήσει και ότι όταν ξεριζωθεί βγάζει μια δυνατή κραυγή, ο οποία μπορεί να προκαλέσει τη τρέλα ή τον θάνατο σε όσους την ακούσουν.
Γι΄αυτό ξερίζωναν τους μανδραγόρες νύχτα με πανσέληνο, με τη συνοδεία προσευχών και ιεροτελεστιών και με τη βοήθει ενός μαύρου σκύλου δεμένου πάνω στο φυτό με σκοινί.

Φταίξαμε

Στις όχθες που ξαπλώσαμε φύτρωσε μανδραγόρας

τον ξεριζώνει το νερό, απλώνει την κραυγή του

φταίξαμε ! γι αυτό θα γίνω εγώ  η πανσέληνος

 εσύ ο μαύρος σκύλος να ξεριζώσεις το κακό

έρωτες να μη πνίγονται στις όχθες στα ποτάμια

Abbiamo colpito

Sulle rive che abbiamo riposto e cresciuto  il mandrake
l'acqua  lo sradica, si diffonde il suo grido
abbiamo colpito! Allora cosa mi divento la luna
 tu il cane nero di sradicare il male
a non annegare altri amori nelle rive dei fiumi

Κριτική για το βιβλίο "Σκοτωμένο Νερό" στην Εφημεριδα "Αυγή" 12-1-14

Καθάρια και πόσιμα νερά. Εφημερίδα "Αυγή"
"Για να κλείσω, στο "Σκοτωμένο νερό" η γραφή πηγάζει σε πείσμα του τίτλου σαν καθάριο και πόσιμο νερό που αντλείται δίχως βιασύνες, εκβιασμούς και θορύβους από μία και μόνη ανάγκη – μιλάω για την ανάγκη της έκφρασης μιας συσσωρευμένης εμπειρίας και ενός συγκεντρωμένου υλικού ύστερα από την πολύχρονη ωρίμανσή τους. Ως πρώτο βιβλίο καταφέρνει, παρά τις όποιες αδυναμίες, να θέσει αρκετά ψηλά τον συγγραφικό πήχη και να σημαδέψει έναν ανοιχτό ορίζοντα αναγνωστικών προσδοκιών για ό,τι θα ακολουθήσει. Κι αυτό με τη σειρά του, ας το σημειώσω με έμφαση, συνομολογεί ερήμην της συγγραφέα μία δέσμευση με τον υποψιασμένο αναγνώστη."
*Ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης είναι πεζογράφος

Αναίρεση - Annullamento

Αναίρεση
 
Eζησα το μεγάλο 
έρωτα
σαν μια συνεχή
αναίρεση
μια φορά ειπες
σ' αγαπώ
ήταν μόνο μια
εξαίρεση

Annullamento

Ho vissuto il grande
amore
come un continuo 
annullamento
una volta hai detto
ti amo 
era solo una
eccezione

Εκκρεμές - Pendolo

Εκκρεμές

τώρα τα χέροα
στα γόνατα τυλίγεις
εκκρεμείς
ανήλικες επιθυμίες
κρατάς εν υπνώσει
τον πόνο
απ' τη γροθιά στο στομάχι

 Pendolo

Ora avvolgi le mani
intorno alle ginocchia
pendi
desideri giovanili
manteni intorpidito
il dolore
dal pugno nello stomaco